BULANCAK ORTA OKULU

Bu yıl Ortaokula başlayacağım, Okulların açılmasına az bir zaman kaldı, Babam benim için lacivert, hafif çizgili bir kumaş almıştı, çok kaliteli değil ama olsun, elbisem dikiliyor, Terzi İbrahim Usta inşallah yetiştirir. İlk defa bir takım elbise giyeceğim, üstelik şapkam da olacak…

Okula kayıt için belgelerimizi hazırladık, birkaç arkadaşımla gidip kaydımızı yaptırdık. Numaram 126, Atalay Taşkın 127, Altan Özkan 128…

Okulların açıldığı gün erken kalkıp giyindim, annem, ablamlar çok beğendi. Şapkamı da takıp evden çıktım, heyecanlıyım, ayaklarım nerdeyse birbirine dolanacak!.. Bulancak Ortaokulu İhsaniye mahallesinde ana caddeden bir üst sokakta Askerlik şubesinin hemen yanında, sarı boyalı tek katlı, uzunca bir binaydı. O sabah okulun bahçesinde toplanıp sıra olduk, İstiklal Marşımızı söyledik, müdürümüz konuştu, sınıflarımızı öğrenip içeri girdik.

Koridora açılan yan yana beş sınıf var. Birinci, ikinci ve üçüncü sınıflar birer tane ve her birinde 60-70 öğrenci bulunuyor. Batı uçta Müdür ve Öğretmenler Odası, Doğu uçta, çok amaçlı bir salon, öğrencilerin yağışlı havalarda toplandığı genişçe bir alan ve tuvaletler bulunuyor. Bu alanın duvarlarında, altında hepimizin numaraları yazan askılıklar var, şapkamızı ve varsa paltomuzu kendi numaramıza asıyoruz. Okula şapkasız gelmek yasak. Ortaokulda benden başka gözlüklü bir öğrenci daha var…

Okul Müdürümüz Rıfat Güleryüz’dü ve Türkçe dersimize geliyordu, Müdür Yardımcısı Topsakal lakaplı Selim bey Matematik öğretmenimizdi. Ortaokulda her dersin ayrı öğretmeni var; Tabiat Bilgisi Öğretmenimiz Bekir Taşçı, Fransızca Öğretmenimiz Ali Tekkeli idi. Barbaros İlkokulu Başöğretmeni Sadık Turan Din dersimize geliyordu, öteki öğretmenlerin isimlerini hatırlayamadım.

Türkçe dersinde bir gün Rıfat bey Atasözlerini anlatıyordu; “Soğanın acısını yiyen değil, doğrayan bilir” sözünü açıklamamı istemişti. Ben de, “Bir ev yapılırken çekilen sıkıntıları en iyi o evi yapanlar bilir, o evde oturanlarsa ancak keyif sürer” demiştim, çok beğenmişti. Bir gün de bana, “Felek” nedir diye sormuş; verdiğim “Kayıklar sahile çekilirken, altına yerleştirilen özel kalaslar” cevabıma çok gülmüştü…

Müdür yardımcısı Selim bey tatlı sert bir öğretmendi, Matematik dersinde önce birimizi kürsüye çağırır, azarlıyormuş gibi biraz şakalaşır, sonra derse girerdi. En çok çağırdığı öğrenci Reşat Gürsoy’du, Hafif kilolu olan Reşat’ın yüzüne iki eliyle vuruyormuş gibi yapar, Reşat elleriyle yüzünü kapatırken, “İndir lan ellerini” diye bağırır, Reşat bu sefer omuzlarını kaldırıp yüzünü korumaya çalışırdı, hoca indir der, o omzunu tekrar tekrar kaldırır bizi epey gülümsetirdi. Arada “Gel bakalım gözlüklü diyerek beni de çağırır, önce gözlüğümü çıkarttırırdı. Sonra iki eliyle hafifçe şamarlar, sonra gözlüğü çıkarınca camları üzerine koymamam gerektiği gibi öğütler verir, sonra derse başlardı…

Bir gün Fransızca dersinde Ali Tekkeli öğretmenimiz ödevleri kontrol ediyordu, benim ödevimde bir eksik veya yanlış buldu, okkalı bir şamar attı!.. Ortaokulda yediğim tek şamar bu oldu.

Tabiat bilgisi dersinde de bir gün öğretmenimiz Bekir Taşçı, sınıfa bir havuç getirmişti, nasıl yetiştiğini ve faydalarını anlattı. İlk defa bir havuç görüyordum, öğretmen havucu kırıp bir parçasını benim kitabıma sürmüş, çıkardığı izi gösterip havucun suyunun da çıkabildiğini söylemişti…

İkinci sınıfta öğretmenlerimizin çoğu tayin olup ayrılmıştı, bazı derslerimiz uzun süre boş geçti, bazı derslere dışarıdan öğretmen bulundu. Ticaret Dersine, Akademi’den yeni mezun olan Öner Eriş, bir dersimize de Tuncer Akgün vekil öğretmen olarak gelmişti.

Üçüncü sınıfta okulumuza yeni öğretmenler atanmıştı; Musa Çağlayan müdürümüzdü ve Fizik dersine giriyordu. Turgut Niyazi Kalafat Müdür Yardımcısı ve Matematik öğretmenimizdi. Gülcan Odabaşı Türkçe ve Dilbilgisi öğretmenimiz oldu, Coğraf…