Geçen gün sessiz sedasız bu dünyadan gitti.
1980-90-2000 li yıllarda üniversite giriş sınavına hazırlıkta aranan öğretmen dendiğinde akla gelen ilk isimlerinden biridir CELALETTİN GÜR.Geçen gün sessiz sedasız bu dünyadan gitti.
5 yıl birlikte çalışmaktan onur duyduğum abim iddia ediyorum öğrenci ve çalışma arkadaşları arasında sadece bir öğretmen değil bir baba,bir rehber,sektörün sevilen gülen yüzüydü.
Akademik anlamda eline su döken az bulunurdu.
Bu günkü anlı şanlı kurslar,okullar,öğretmenler,kurum sahipleri üzerinde dolaylı dolaysız çok büyük emekleri olmuştur.
100 binlerce öğrenciye dokunmuş,bir,iki soruyla yüzlerce öğrencinin hayat akışını değiştirmiştir.
Celalettin Gür gibi duayen insanların sayısı çok az,değeri bilinmeliydi, en azından garip,kimsesiz gibi gitmemeliydi.
Cenazede sektörün önde gelen isimlerini yada temsilen yöneticileri görememek çok üzücü.
Sevgili abim Serhat Kabaklıya katıldığı,MArif Tungul kardeşimde gündeme taşıdığı teşekkür ediyorum.
Celalettin Gür’ün vefatı bizlere VEFASIZLIĞI bir kez daha hatırlattı.
Vefalı olanları tenzih ediyor,onlara sözüm olamaz.
Celalettin abimin vefatını özel öğretim kurumları kurucu ve yöneticilerinin bildiğini biliyorum.
Bilmiyorlarsa da ayıp.
Bilip katılmamış olmaları daha büyük ayıp.
Demek ki bir zamanlar baş taçı edilenler,öldüğünde cenazesine katılmanın yada taziyede bulunmanın yük olduğu bir süreç yaşıyoruz.
Hani sözde çalışanlar patronlar yöneticiler hep birlikte aileydi.
Böyle mi aile olunuyor.
Yoksa çalışanlar,patronların zengin ve mutlu olmaları,refah içinde yaşamaları için birer vitamin mi?
“Biz kocaman bir aileyiz”duygusu ile çalışan,iyi niyetli,idealist insanlar kendilerinin kandırılmış hissetmeleri sektöre olumlu yansımaz.
İnsanların sadece emeğini, özverisini, alınterini değil duyguları da kötüye kullanmış oluyorsunuz.
Kurumlara olan aidiyet duygusu ve güven kaybolmuş.
Bu tür hatalar “aileyiz”tanımı sadece boş nutuk atmanın ilerisine geçemez.
Celalettin abimin vefatı ile sosyal medyada yazılanları okuyunca ben bile kendimi bir an suyu sıkılıp çöpe atılmış portakal posa gibi hissettim.
Bu gün herhangi bir patrona hal hatır sormak için tlf açsanız, ulaşamazsınız,bayram yada özel günler için mgs atsanız cevap verme nezaketi bile göstermezler.
Geçmişini unutan,emekleri özverileri yok sayan insanlardan vefa beklemek zaten ahmaklık olur.
YGS yada LGS sonuçları açıklandığında boy boy gazete ilanı verenler,Celalettin abim için bir taziye ilanı veremezler miydi?
Kurumlarının bir salonuna isim vermeyi düşünmezler mi?
Çünkü o ölmüş insanın hatırı da kalmamış.
Vefasızlık bir kul hakkıdır,tövbe ile telafisi olmaz,helalleşme gerektirir.
İnsanlar,bir kurum yada bir insan için zamanını kullanmış,emek vermiş, özveride bulunmuş,çaba harcamış ve sonunda vefasızlık görmüşse hakkını asla helal etmemelidir.
Celalettin abim öteki dünyanın kapısında para ve servet sarhoşu,vefasız olan sizleri öfkeli ve kızgın olarak beklediğini bilin.
Mekanı cennet olsun
Alilesine,Sevenlerine başsağlığı diliyorum.
Vefalı olan,geçmişi unutmayan tüm dostlara selam olsun…..
