DOKTORUN KALEMİNDEN

Cep telefonumdaki, Google’ın sunduğu haber başlıkları sayfasına sıkça bakar ve bana ilginç gelen başlığı açar, ayrıntısını okumaya çalışırım.

Bu sabah yine öyle yaptım, başlıklardan birini açtım. Yazı, insan hayatının bazen pamuk ipliğine bağlı gibi olduğunu, o ipliğin, nerede ve ne zaman kopacağının bilinemezliğini, bana bir kez daha hatırlatıyordu.

Dünya’da şu an 2 bin 743 mağazaya sahip, ünlü Mango giyim firmasının, İstanbul doğumlu, 71 yaşındaki sahibi İsak Andiç Ermay’ın, İspanya’nın Katalonya bölgesindeki Monserrat Dağı’nda, oğlu ile birlikte çıktığı bir gezide, 150 metre yükseklikten aşağıya yuvarlanması sonucu yaşam ışığının söndüğü bildiriliyordu.

Düşündüm; çocukluğundan itibaren, girişimci bir ruhla, hiçbir zaman bezginliğe yüz vermeyen bir enerjiyle, başarı yolundaki engelleri birer birer aşıp, giyim konusunda bir dünya imparatorluğu kuran bu muhterem beyefendinin ömrü böyle trajik bir şekilde mi sonlanmalıydı, doğanın ona uygun gördüğü bu son, adil miydi!

Aklıma bir de bizden, ünlü Gripin adlı ilacın mucidi Eczacı Necip Akar geldi. Kendisi hakkında yazılanlara göre, 1957 yılında, 53 yaşında iken, ortağı Muammer Bayer ile birlikte, Heybeliada’daki eğlenceli bir dost toplantısından, özel deniz teknesi ile Bebek’teki evlerine dönerlerken, teknenin motoru Kız Kulesi civarında bozulmuş ve tekne denizde sürüklenmeye başlamış, kendilerini Sivri Ada önlerinde bulmuşlardı. Orada yakınlaştıkları başka bir tekne kullanıcısından yardım istemişler, tekneden tekneye geçiş sırasında, arkadaşı Muammer Bayer, dengesini kaybedip denize düşmüş, Necip Akar da arkadaşının yüzme bilmediğini bildiğinden, onu kurtarmak için denize atlamış ve ikisi de boğulmuşlardı.

Bu da mı adil olmayan bir sondu!

Hayır, bu konuda biz ölümlüler bir hüküm cümlesi kuramazdık. Onların, Tanrı’nın kendi haklarında yazdığı yazgıya boyun eğmeleri gerekiyordu. Bu acıklı sonlarından kaçabilmek için, insan olarak yapabilecekleri hiçbir şey yoktu.