Sineklerin Tanrısı Üzerine…

William Golding’in eserini okuyorum. Issız bir adada mahsur kalan çocukların kaosu önlemek amacıyla bir yönetici seçmesiyle başlıyor hikâye.

Başlarında onlara ne yapıp ne yapmayacaklarını söyleyen birinin olması şart mıydı diye düşünüyor insan. Mutlaka bir başkana ya da reise güç atfetmeleri gerekiyor muydu?

Seçilenin daha sonra güç zehirlenmesiyle kendi içlerinde bir ikilik/ötekileştirme yaratması, canavar korkusuyla düşünemeyen bir topluluk devşirmesi de çok etkileyici.

İçlerinde düşünmeyi öğrenmiş olan bir azınlık da var elbette. Ne yazık ki onlar dinlenmiyor, yok ediliyor.

Son sahnede çocukları kurtarmaya gelen ekip vahşi bir kabileyle karşılaşınca şaşırıp kalıyor.

“Ne yapıyorsunuz çocuklar?”

Bugün 19 Mayıs. Ben de sormak istedim. Gençlere değil. Tam tersine 50 yaş üstü yöneticilerine dünyanın. Ne yapıyorsunuz?